Eén van Nederlands bekendste boekenschrijvers heeft een column geschreven over de aankoop van zijn bed bij een winkel van Beddenspecialist.
Bij aankoop van een LeDorm boxspring en/of matrassen ontvangt u zijn boek, Kennis is Geluk, gratis. (Voor deze actie geldt op=op)
Sinds mijn middelbare-schooltijd bewonder ik de schrijver Simon Vestdijk (1898-1971), niet alleen vanwege romans als Terug tot Ina Damman en De koperen tuin, maar ook vanwege zijn enorme productiviteit. Tik de Wikipedia over Vestdijk in, bekijk het aantal boektitels, en je gelooft je ogen niet. Meer dan honderd boektitels staan daar vermeld, waaronder alleen al twee en vijftig romans. Twee en vijftig…. Naar verluidt schreef Vestdijk decennialang twee romans per jaar.
Vestdijk zelf was laconiek over zijn bijna bovenmenselijke schrijf-tempo. Zelf vond hij het niet zo’n bijzondere prestatie. Gevraagd naar het geheim van zijn enorme productiviteit, gaf hij het gedenkwaardige antwoord: ‘Je kunt er toch bij blijven zitten?’
Het is duidelijk: Vestdijk was nog van vóór de tijd van de rsi-arm, fysiotherapie en fitnesstraining.
Je kunt er toch bij blijven zitten….
Voor mij is één van de voordelen van het schrijverschap nog steeds de vrijheid die je ermee verovert – op jezelf, en op de buitenwereld. Je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen en beslist geheel alleen en onafhankelijk wat je kunt en zal gaan maken: gedichten, verhalen, een roman of misschien een non-fictie boek. Het grootste nadeel is precies datgene waar Vestdijk zo laconiek naar verwees: je leidt een zittend leven. Dat is geen pretje.
Al met al worstelde ik steeds heviger met die typische schrijverskwaal – die, daar ben ik mij sterk van bewust, de kwaal en de klacht van velen is: ik kreeg ‘last van mijn rug’.
Mijn huisarts vroeg me wáár ik precies last had. In onder- of bovenrug? Bij het stuitje of bij de schouders? Overal, eigenlijk. Ik zei: ‘In mijn onderrug in combinatie met bovenrug.’
Dat was niet geestig bedoeld, maar mijn huisarts kon een grinnik niet onderdrukken. Ik ging zwemmen. Baantjes trekken. Ik bezocht een fysiotherapeut, chiropractor en behalve dat ‘lette ik op mijn rug’ – ook al zo’n uitdrukking. Alsof mijn rug een zuigeling of huisdier was, die je heel waakzaam in het oog moest houden, wat ingeval van je eigen rug sowieso een onmogelijke lenigheid vereist.
Een vriend annex collega-schrijver tegen wie ik eens lafjes klaagde over mijn rug, in de hoop in hem een lotgenoot aan te treffen, gaf een opmerkelijk nuchter antwoord, in de vorm van een tegenvraag.
‘Hoe slaap je eigenlijk?’
Die vraag verraste me.
‘Niet goed, antwoordde ik, bijna triomfantelijk. ‘Eigenlijk ronduit slecht.’
De collega-schrijver trok zijn wenkbrauwen op.
‘Heb je een goed bed?’
Opnieuw een vraag die me verraste. Mijn bed was mijn bed, en dat had ik al jaren. Ik was zo aan dat bed gewend dat ik er al jarenlang niet meer bij had stilgestaan of dat bed wel ‘goed’ was. Het wás er gewoon, net als in de keuken het aanrecht en in de badkamer de douchekraan.
‘Koop een goed bed,’ zei de collega- schrijver me. ‘Dat is geen aanschaf, maar een investering. Zo moet je het zien.’
En daarmee was voor hem het onderwerp gesloten. Ik sputterde nog wat door, maar kreeg geen voet meer bij hem aan de grond. Niet zeuren, maar zoeken. Naar het juiste bed.
Ik begon een tocht langs speciaalzaken, prijsvechters, groothandelaren en, jawel, ze bestaan, slaap-paradijsen. Ik trof er grote bedden, hoge bedden, imposante bedden, design-bedden, hoogslapers en twijfelaars. Overal ging ik proef liggen, en overal vertelden verkopers veel verhalen die overal over gingen, zonder dat ik concreet antwoord kreeg op de vraag of een goede nachtrust en een dito matras mij van de ‘last van mijn rug’ af zouden kunnen brengen.
De tocht bracht mij langs een winkel van Beddenspecialist.nl. De eigenaar van de zaak was de eerste aan wie ik geen vragen begon te stellen omdat hij míj eerst vragen stelde. Wat voor soort slaper was ik? Draaide ik me ‘s nachts veel en vaak om? Wat was mijn typische slaaphouding?
Ik leerde nieuwe uitdrukkingen. Eén ervan was ‘defensief slapen’. Dat is: knieën opgetrokken, hoofd naar voren – bijna de foetushouding. Ik beken: ik slaap nogal eens defensief – althans, zo wist mijn lief mij te vertellen.
Ik leerde ook over de materialen van het bed waarvan ik al snel wist dat het mijn keuze was: LeDorm. Over natuurlatex (laag energieverbruik bij het productieproces), het nut van wildzijde (snelle vochtverwerking tijdens de nachtrust) en kameelhaar (isolatie en warmteregulatie).
De uitdrukking die mij het meest is bijgebleven: het verdient de voorkeur om ‘trots’ te slapen. Trots slapen, zo had ik nog nooit over mijn nachtrust nagedacht. Maar toen het mij werd uitgelegd, was ik direct gewonnen. Wie trots slaapt, rolt zich in bed niet op in een defensieve houding, maar houdt de rug recht en maakt de schouders breed. Alleen zo lig je ook werkelijk met een rechte ruggengraat te slapen, of je nu op je zij of op je rug ligt.
In de winkel probeerde ik die trotse slaaphouding uit. En ik ontdekte: als je ‘s nachts ‘trots’ slaapt, zit je overdag adequaat en efficiënt achter je schrijftafel. Ik had mijn besluit al genomen, maar voor alle zekerheid stelde de eigenaar van de Beddenspecialist.nl-winkel voor om mijn huidige bed eens te komen inspecteren. Aldus geschiedde, en vervolgens kon er een, zogezegd, op maat en op wensen gebaseerd matras worden besteld.
Inmiddels heb ik mij kunnen afmelden bij fysiotherapeut en chiropractor. Een bijbehorende geruststelling is dat het matras, mocht ik op termijn toch een ander soort nodig hebben, ingeruild kan worden. Maar dat hoefde niet. Zoals ik ook niet meer het onderwerp ‘rugpijn’ hoef aan te snijden bij vrienden en collegae-schrijvers. Die klachten zijn grotendeels verdwenen en in feite heb ik daar niets meer voor hoeven te doen. Om het te zeggen in variatie op Simon Vestdijk: ik kon er gewoon bij blijven liggen. Met rechte rug en brede schouders, inderdaad, ‘trots’.
Joost Zwagerman
Copyright © 2022. Sleeptrade. All rights reserved